Książki dla dzieci

źródło obrazka: happy.edu.pl

Ostatnio przeczytałam książkę pt. "Finn nieokiełznany" Oliviera Uschmanna. Jestem wciąż pod jej ogromnym wrażeniem - NEGATYWNYM wrażeniem. Jeżeli czytaliście moją opinię - zrozumieliście dlaczego nie doceniam tej książki, a jeśli nie zgadzacie się ze mną, to przynajmniej poznaliście mój punkt widzenia.

W skrócie mówiąc w książce "Finn nieokiełznany" pojawia się, moim zdaniem, niewłaściwe przesłanie. Przesłanie pod każdym względem antywychowawcze. Lektura tej książki zmusiła mnie, by napisać dzisiejszą notkę, w której razem z Wami chciałabym zastanowić się nad kondycją literatury dla dzieci - co powinno być jej priorytetem, a co sprawą drugorzędną? Czy stawiać na efekciarstwo, czy na treść?

Zacznijmy od tego, że dzieciom trzeba czytać. Uważam, że zacząć należy jak najwcześniej. Rodzice muszą zaszczepiać w swoich pociechach chęć do poznawania książkowych historii. Dzieci najpierw będą tylko ich słuchać, następnie zaczną oglądać obrazki, aż w końcu same sięgną po książkę i zaczną układać litery w sylaby, w wyrazy, aż w końcu w całe zdania, akapity. Poznany przez nie alfabet pozwoli im na samodzielną podróż w inny świat. Świat, którego bramę otworzyli przed nimi rodzice.

źródło obrazka: www.123rf.com

Moim zdaniem kondycja literatury dla dzieci jest coraz gorsza. Niestety programy telewizyjne oraz gazetki dla najmłodszych również nie prezentują najwyższego poziomu. Ich autorzy stawiają przede wszystkim na to, by ich produkt był kolorowy, a nie wartościowy. To przygnębiające, ale nikt już nie napisze takich wychowawczych i ponadczasowych baśni jak Andersen. Te pochodzące z dziewiętnastego stulecia historie budzą w dzieciach wszystkie emocje. Świat nie jest różowy. Są dobrzy i źli ludzie. Pokazując dzieciom taką rzeczywistość, autor uczy je, by wyzbyć się naiwności. Doceniam Andersena właśnie za to, że stworzył w swoich baśniach prawdziwy świat, który łączy się ze światem fantazji, który pobudza dziecięcą wyobraźnię.

Uważam, że książki dla dzieci powinny spełniać przede wszystkim jeden warunek. Powinny być mądre. A mądre oznacza, że powinny uczyć, że powinny rozwijać, że powinny opisywać trudne sytuacje, które dziecko może przeżyć, że powinny wskazywać mu drogę jak z nich wybrnąć. Bajkoterapia to sposób, by dziecko poradziło sobie ze swoim problemem. Widzi, że nie jest z nim samo, że bohaterka danej opowieści przeżywa identyczną sytuację, że z niej wychodzi. Oczywiście książki dla dzieci powinny być (tego Andersenowi także nie brakuje) również ciekawe, powinny opisywać przygody, ale to jest, jak dla mnie, sprawa drugorzędna.

Jeszcze raz powtórzę: książki dla dzieci powinny być przede wszystkim mądre, bo "czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał"!

A Waszym zdaniem, jaka jest kondycja literatury dziecięcej?

Em.